Christian Noirfalise
Sisyphus, revisited
nl.
Sisyphus verwijst naar méér dan de vruchteloosheid en eindeloze herhaling van zware arbeid als straf voor begane zonden. Misschien is niet de voltooiing belangrijk, maar de weg zelf, de inspanningen die geleverd worden geven op zich zin aan het bestaan... Dit werk nodigt uit om de rots te beklimmen, de weg te zoeken, steeds verder te gaan, steeds hoger te klimmen om uiteindelijk een uitkijkpost te bereiken van waaruit men kan terugblikken op de afgelegde weg… of een oneindig panorama kan aanschouwen. Vertrekkend van zware, organische materie klimt het bouwsel naar steeds ijlere hoogten, vindt het stellingen en trappen in en omheen een grillige rots, tot men zijn bestemming bereikt: een fragiele, breekbare uitkijkpost…
En.
Sisyphus represents more than just the futility and endless repetition of arduous labor as punishment for past sins. Perhaps completion is not what matters most, but rather the journey itself. The efforts made along the way give meaning to existence in and of themselves. This work invites one to climb the rock, to seek the path, to continue moving forward, to ascend ever higher until ultimately reaching a vantage point from which one can look back on the path traveled… or behold an infinite panorama. Starting from heavy, organic matter, the structure climbs to increasingly rarefied heights, finding platforms and steps in and around a jagged rock, until one reaches their destination: a fragile, delicate lookout…
